::ISLAMPP.COM::     دانلود کل سایت بصورت آفلاین! کلیک کنید     ::ISLAMPP.COM::     @ توجه توجه @ به سؤالات تکراری پاسخ داده نخواهد شد، پس لطفا قبل از ارسال سوال، در سایت جستجو کنید@

 اخبار جديد

صفحه أصلى

فتاواى متن

فتاواى صوتى

فتاواى تصويرى

گروهبندى فتاوى

كتابخانه فتاوى

جديدترين فتاوى

دانلود کتاب

اصول و تعبير خواب

فرستادن سؤال

جستجو در سايت

پيشنهادات و انتقادات

ارتباط با ما

درباره ما

آمار سايت

6869635 تعداد بازديد سايت

29705 تعداد كل فتاوى

9091 تعداد فتاواى متن

11381 تعداد فتاواى صوتى

9233 تعداد فتاواى تصويرى

169222776 تعداد كل فتاواى خوانده وشنيده شده

119340 تعداد كل فتاواى ارسال شده

 

نمايش فتاوى

 

فتاوى -->> -->>  فتواى انتخاب شده

بعضی از احکام و حکمتهای اسارت گرفتن زنان و مردان در جنگ با کفار
شماره فتوى 8772

تعداد بازديد 5966

فرستادن به دوست 

 چاپ كردن

تاريخ اضافه 2013-12-06

 

بعضی از احکام و حکمتهای اسارت گرفتن زنان و مردان در جنگ با کفار


الحمدلله،

در اینجا مسائلی هستند که شناخت آنها درباره اسارت زنان و مردان کافر که در جنگ با کفار اسیر شده اند ضروری است، تا کسانی که قصد سوء استفاده از جهالت بعضی از مسلمانان را دارند، از بی علمی مردم به سود عقاید و دین فاسد خود بهره برداری نکنند.

1- این اسلام نبود که اسارت زنان و مردان و به برده گرفتن آنها را تشریع کرد، بلکه این روند در امت های پیشین قبل از اسلام و در بین تمام ملتها رواج داشت، تازه اسلام راههای این امر را محدود و محصور ساخت و تنها یک مصدر واحد را برای آن باز گذاشت و آن جنگ و جهاد مشروع با کفار است. درحالیکه دیگران راههای متعددی را برای به برده گرفتن مردمان در پیش گرفتند و تنها محصور به اسرای جنگ قرار ندادند، چنانکه علاوه بر اسیرانی که در یورشها و غارتها به دست می‌آوردند، وام‌دارانی که نمی‌توانستند وام خود را بپردازند، به بردگی فروخته می‌شدند. همچنین گاهی اشخاص آزاد، در جریان یک قمار! خود را می‌باختند و به دام بزرگی می‌افتادند، به گزارش ابوجعفر طبری : «در روزگار جاهلیت (برده‌داران) کنیزان خود را به روسپیگری وامی‌داشتند و مزدشان را برای خود می‌گرفتند». و آیه 33 از سوره نور که می‌فرماید :« وَلَا تُکْرِهُوا فَتَیَاتِکُمْ عَلَی الْبِغَاءِ» (نور: 33). «کنیزان را به زناکاری وامدارید». ناظر به همین فاجعه است. و یا کسانی که فرزندان خود را می فروختند و برده می شدند، و یا «مجرمان» را به بردگی می‌گرفتند، و یا انسانهای آزاد – از مرد و زن و کودک – را می‌دزدیدند و آنان را به بردگی می‌فروختند، تمامی این راهها در اسلام ممنوع شد.

 

2- اسارت گرفتن زنان و مردان در اسلام تنها بمجرد کافر بودن آنها نیست، بلکه جنگجویان آنها که در حال جنگ و پیکار با مسلمانان هستند اسیر می شوند، و بدون تردید اسیر شدن آنها بهتر از کشته شدنشان در میدان جنگ است.

3- اگر در میدان جنگ و معرکه افرادی از لشکر کفار به اسارت مسلمانان درآمدند، در آنصورت کسی حق ندارد که یکی از آن أسراء – زن باشد یا مرد – را به خود اختصاص دهد یا مثلا با زن اسیر همبستر شود، بلکه امر اسراء به امیر لشکر و یا حاکم سپرده می شود، و اوست که با توجه به اجتهاد خویش و با درنظرداشت مصلحت یکی از موارد زیر را در مورد اسراء در پیش می گیرد :

- یا اسیر را بکشند.

- یا آنرا با اسرای مسلمانان معاوضه کنند.

- یا در قبال آزادیش فدیه بگیرند و آنها را آزاد کنند.

- یا آنکه آن أسراء را بعنوان برده یا کنیز به خدمت بگیرند.

- یا زندانیشان کنند تا بعدا در مورد آنها تصمیم گرفته شود.

اگر تصمیم گرفته شد که اسیر گرفته شده از لشکر کفار، بعنوان برده و کنیز به خدمت گرفته شود، در آنصورت احکام برده و کنیز در مورد آن اسیر تطبیق می شود: برده باید کارهای ارباب خود را که به او سپرده شده انجام دهد و اگر کنیز بود، پس همخوابگی ارباب با کنیز خود بدون عقد مجاز است، زیرا او دیگر جزوی از دارائی اربابش شده و نیازی به عقد نکاح ندارد، و می تواند از او صاحب فرزند شود. برای توضیحات بیشتر به فتوای (1909) مراجعه کنید.

 

4- اسیر شدن کفار در معارک و جنگها گاهی موجب خیر بزرگی برای آنها می شود، چه بسا سبب دخول آنها به دین اسلام شده و مسلمان شوند، و با این رویداد نفس آنها از اینکه برای همیشه در جهنم بمانند رهایی می یابد، چنانکه از پیامبر صلی الله علیه وسلم روایت شده که فرمودند : « عَجِبَ اللَّهُ مِنْ قَوْمٍ یَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ فِی السَّلَاسِلِ» بخاری (2848).

یعنی : « خداوند، از قومی که به زنجیر کشیده شده اند و وارد بهشت می شوند، تعجب می کند».

حافظ ابن حجر در "فتح الباری" (6 / 145) از امام ابن جوزی نقل کرده که درباره این حدیث می گوید : «یعنی آنها به اسارت گرفته می شوند و بعد صحت اسلام را خواهند شناخت و با رغبت داخل آن می شوند، و با این کار به بهشت می روند، پس اکراه بر أسراء و به بند کشیدن سبب اول است .. و از آنجائیکه سبب نخست در وارد شدن به بهشت است، مسبب در مقام سبب قرار می گیرد». برای توضیح بیشتر در این مورد به فتوای (1904) مراجعه کنید.

 

5- هرگاه زنی بهمراه شوهرش به اسارت درآمدند، و آن دو به مرد مسلمانی سپرده شدند، در اینحالت عقد نکاح بین آن زن کافر با شوهرش فسخ نمی شود، و همچنان زوج باقی می مانند، و لذا مالک آن دو نمی تواند با آن زن جماع کند.

6- برای مسلمان جایز نیست که بلافاصله پس از تملک زن اسیر شده با او جماع کند، باید منتظر بماند تا رحم او پاک می شود؛ و پاک شدن رحم او با وضع حمل است – اگر حامله باشد، در غیر اینصورت با یک حیض پاکی حاصل می شود.

از ابوسعید خدری رضی الله عنه روایت است که رسول خدا صلی الله علیه وسلم درباره اسرای زن غزوه اوطاس فرمود : « لَا تُوطَأُ حَامِلٌ حَتَّی تَضَعَ ، وَلَا غَیْرُ ذَاتِ حَمْلٍ حَتَّی تَحِیضَ حَیْضَةً»

یعنی : « با زن حامله تا وضع حمل؛ و با زنان غیر حامله تا یک حیض بگذرانند؛ همبستری نشود» ترمذی ( 1564 ) وأبو داود ( 2157 ).

 

7- برای احدی از مسلمانان جایز نیست که با زن اسیر شده ای مجامعت کند مگر آنکه او را به وی بسپارند، پس آن زن اسیر شده مشترک نیست، بلکه تنها در تملک یک نفر واحد قرار می گیرد، همانگونه که شوهر تنها می تواند با همسر خویش استمتاع می جوید، و اگر آن زن اسیر شده در حالت کنیزی با مردی ازدواج کرد، حق استمتاع فقط برای شوهرش است نه اربابش، یعنی دیگر اربابش حق استمتاع از وی را ندارد و در صورتیکه چنین کند قاضی شرع وی را تعزیر می کند.

8- زن اسیر شده اگر از اربابش حامله شد و بچه دار شد، در آنصورت با مرگ اربابش او آزاد می شود.

 

9- شریعت مطهر اسلام هیچگاه برده داری را تشویق نکرده، بلکه راههای متعددی را برای آزادسازی بردگان باز کرده است، و به آزاد کنندگان مژده خیر و ثواب داده است، و حتی بعضی از این راهها بر انسان توانا واجب است، مثل کفاره سوگند، یا کفاره قتل، یا ظهار و یا جماع در روز رمضان که بر خاطیء واجب است برده ای آزاد کند. و یکی از راهها آنست که برده و کنیز می تواند خویشتن را از اربابش بخرد تا آزاد شود.

علاوه بر این کسی که برده خود را ضرب و شتم کند مورد عقوبت و مجازات قرار می دهد، و احادیث زیادی درباره بزرگی آزادسازی برده وارد شده است.هنگامی که پیامبر صلی الله علیه وسلم  به نبوّت مبعوث شد در سورة «البلد» که از سوره‌های دوران مکّه است، این آیات تکاندهنده آمد : « فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ* وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْعَقَبَةُ* فَکُّ رَقَبَةٍ» (البلد: 11، 12، 13)

یعنی : «آدمی از گردنه گذر نکرده است! (تا به قلّة سعادت یا بهشت موعود رسد) و تو چه می‌دانی که گردنه چیست؟ برده‌ای را آزاد کردن است».

با نازل شدن این آیه، مسلمانان کوشیدند تا دعوت قرآن را در آزادی بردگان، پاسخ دهند، از اینرو هر کدام که توان مالی داشتند به سوی مشرکان مکّه رفتند و غلام یا کنیزی را خریدند و از قید بردگی آزاد کردند، چنانکه ابوبکر هفت برده را رهایی بخشید که: بِلال و عامِر بن فُهَیرَه و امّ عُبَیس و زنّیره و نَهْدِیه و دخترش و کنیزی از بَنی مُؤَمَّل بودند. (سیره ابن اسحق، تحقیق محمّد حمید الله، و سیره ابن هشام (السیرة النبویة)).

 

10- اسلام نخواست تا به زور و اجبار مردم را به آزاد سازی بردگان وادار نماید، زیرا اگر این اجبار روی می داد بیشتر مردم ضررهای بسیار زیادی می کردند و به اصطلاح ورشکست می شدند، چرا که پول زیادی بابت برده های خود داده بودند، ولی اسلام اندک اندک نظام برده داری را برداشت؛ مثلا صاحبان برده و کنیز را ترغیب می کرد که مثلا هرکس برده ای در راه خدا آزاد کند به فلان اجر و ثواب خواهد رسید و یا هرکس کفاره ای بر او واجب گشت می تواند با آزاد کردن برده یا کنیزی کفاره بدهد و از این قبیل احکام که بصورت تدریجی و بدون آنکه کسی زیان ببیند و بلکه با رضایت قلب اربابان بردگان خود را آزاد می کردند و نظام برده داری تقریبا محو گشت.

منبع : سایت (الإسلام سؤال وجواب).

 

والله اعلم

وصلی الله علی نبینا محمد وعلی اله وصحبه وسلم

سایت جامع فتاوای اهل سنت و جماعت

IslamPP.Com