اگر شخصی مرتکب زنا شود، و حقیقتا نادم و پشیمان شود و صادقانه به درگاه الهی توبه نماید، آیا الله متعال در روز قیامت گناه او را می بخشد حتی اگر بر او حد زنا جاری نشود؟ و آیا توبه برای پاک شدن کامل گناهش کافیست؟ یا اینکه خداوند در قیامت او را مجازات می کند؟
الحمدلله،
جاری شدن حد بر گناهی که حد دارد، موجب کفاره و پاک شدن گناهش می شود.
همچنین توبه صادقانه از گناه، موجب کفاره و پاک شدن گناهش می شود، و پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمودند : «التَّائِبَ مِنَ الذَّنْبِ کَمَنْ لَا ذَنْبَ لَهُ». یعنی : «توبه کننده از گناه همچون کسی است که اصلاً گناه نکرده است» علامه البانی در "صحیح الجامع" (3008) حدیث را حسن لغیره می داند.
و حتی الله متعال گناهانش را به حسنات مبدل می کند. یعنی اگر در توبه اش صادق باشد، و بسیار طلب آمرزش و مغفرت نماید، در اینحالت ملزم نیست که به گناهش اقرار کند تا بر او حد جاری گردد، بلکه توبه صادقانه کافیست ان شاء الله ..
الله متعال می فرماید : « وَالَّذِینَ لَا یَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ وَلَا یَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَا یَزْنُونَ وَمَن یَفْعَلْ ذَلِکَ یَلْقَ أَثَامًا * یُضَاعَفْ لَهُ الْعَذَابُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَیَخْلُدْ فِیهِ مُهَانًا * إِلَّا مَن تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلًا صَالِحًا فَأُوْلَئِکَ یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ وَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِیمًا * وَمَن تَابَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَإِنَّهُ یَتُوبُ إِلَی اللَّهِ مَتَابًا» (فرقان 68-71).
یعنی : « و کسانی که معبود دیگری را با خداوند نمیخوانند؛ و انسانی را که خداوند خونش را حرام شمرده، جز بحق نمیکشند؛ و زنا نمیکنند؛ که هر کس چنین کند، مجازات سختی خواهد دید! و عذاب او در قیامت مضاعف میگردد، و همیشه با خواری در آن خواهد ماند، مگر کسانی که توبه کنند و ایمان آورند و عمل صالح انجام دهند، که خداوند گناهان آنان را به حسنات مبدّل میکند؛ و خداوند همواره آمرزنده و مهربان بوده است و کسی که توبه کند و عمل صالح انجام دهد، بسوی خدا بازگشت میکند (و پاداش خود را از او میگیرد)».
و از عباده بن صامت رضی الله عنه روایت شده که رسول خدا صلی الله علیه وسلم فرمود : «بَایِعُونِی عَلَی أَنْ لا تُشْرِکُوا بِاللَّهِ شَیْئًا، وَلا تَسْرِقُوا، وَلا تَزْنُوا، وَلا تَقْتُلُوا أَوْلادَکُمْ، وَلا تَأْتُوا بِبُهْتَانٍ تَفْتَرُونَهُ بَیْنَ أَیْدِیکُمْ وَأَرْجُلِکُمْ، وَلا تَعْصُوا فِی مَعْرُوفٍ، فَمَنْ وَفَّی مِنْکُمْ فَأَجْرُهُ عَلَی اللَّهِ، وَمَنْ أَصَابَ مِنْ ذَلِکَ شَیْئًا فَعُوقِبَ فِی الدُّنْیَا فَهُوَ کَفَّارَةٌ لَهُ، وَمَنْ أَصَابَ مِنْ ذَلِکَ شَیْئًا ثُمَّ سَتَرَهُ اللَّهُ فَهُوَ إِلَی اللَّهِ إِنْ شَاءَ عَفَا عَنْهُ وَإِنْ شَاءَ عَاقَبَهُ» بخاری ( 18 ) ومسلم ( 1709 ) .
یعنی : «با من بیعت کنید بر اینکه غیر از الله کسی دیگر را عبادت نکنید. و در عبادت، کسی را با او شریک نگردانید. دزدی نکنید، زنا نکنید، فرزندان تان را نکشید، به کسی تهمت و بهتان نزنید، و در کارهای خیر از الله و رسول او نافرمانی نکنید. هرکس از شما به این وعده ها وفا کند، خداوند پاداش اعمالش را خواهد داد. و هر کس، مرتکب عملی از اعمال فوق بشود و در دنیا مجازات گردد، این مجازات، باعث کفاره گناهانش خواهد شد. و اگر در دنیا مجازات نشود و خداوند گناهانش را پنهان کند، پس او موکول به الله است، یعنی اگر خدا بخواهد او را می بخشد و اگر نخواهد مجازات می کند».
و در ماجرای ماعز – کسی که مرتکب زنا شده بود – و نزد پیامبر صلی الله علیه وسلم آمد و به گناهش اقرار نمود تا بر او حد جاری شود، و گفت : « طهِّرنی » یعنی مرا از این گناه پاک کنید. پیامبر صلی الله علیه وسلم به او چنین فرمود : «وَیْحَکَ، ارْجِعْ فَاسْتَغْفِرِ اللهَ وَتُبْ إِلَیْهِ». یعنی : «وای بر تو! بازگرد و از خدا طلب آمرزش بخواه، و به درگاه او توبه کن» مسلم ( 1695).
امام نووی در شرح این حدیث می گوید : «این حدیث دلیل بر پاک شدن گناه کبیره با توبه است، و مسلمانان بر این مسئله اجماع دارند».
و حافظ ابن حجر نیز می گوید : «از ماجرای ماعز که به زنا اقرار کرد اینگونه برداشت می شود که : مستحب است کسی که همچون ماعز در گناه می افتد گناهش را پنهان کند و نزد احدی بازگو نکند و در عوض به درگاه خداوند توبه نماید .. شافعی رضی الله عنه اینگونه گفته و فرمودند : دوست دارم کسی که مرتکب گناهی می شود و خدا آنرا برایش مخفی داشت، او نیز گناهش را پنهان کند و توبه نماید» " فتح الباری " (12 / 124،125).
و از ابن عمر رضی الله عنه روایت است که پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود : « اجتنبوا هذه القاذورات التی نهی الله عنها فمن ألمَّ بها فلیستترْ بستر الله ولیْتُب إلی الله فإنهُ من یُبد لنا صفحتهُ نقمْ علیه کتاب الله» "المستدرک" (4 / 425)، وبیهقی (8 / 330) و ألبانی در صحیح الجامع (149).
یعنی : «از این گناهان که خداوند متعال منع فرموده است اجتناب کنید، کسی که به یکی از آنها آلوده شد، باید به ستر و پوشش خداوند خود را بپوشید (و به کسی چیزی نگویید) و باید توبه کند، زیرا هر کسی که پهلو (گناه) خود را آشکار کند، و بر او حد جاری می کنیم».
منبع : سایت (الإسلام سؤال وجواب).
والله اعلم
وصلی الله علی نبینا محمد وعلی اله وصحبه وسلم
سایت جامع فتاوای اهل سنت و جماعت
IslamPP.Com
