وقتی که مشاجره من با یکی از نزدیکانم بالا گرفت، سخنی بر زبان جاری کردم و گفتم : «من کافر شدم!» و یک سیلی به صورتم زدم، الان از این اتفاق پشیمانم و از شما می خواهم مرا راهنمایی و ارشاد کنید که حکم دین در این مورد چیست؟ و آیا کفاره لازمست؟
الحمدلله،
إنَّا للهِ وإنَّا إلیه راجعون، از الله متعال عفو و عافیت را در دنیا و آخرت خواستاریم، و از او می خواهیم ما را ختم بخیر کند و بر ایمان بمیراند.
بدان ای برادر! شما با این سخن در بزرگترین گناه و قبیح ترین معصیت واقع شدید، یعنی معصیت کفر و ارتداد، والعیاذ بالله ..
کلمه ای که درباره خود گفتید کفر صریح است، و اهل علم می گویند : هرگاه کسی کلمه کفر بر زبان جاری کند – مادام که معنای آن کلمه را بداند –حکم به ارتداد گوینده می شود، و از نیت و قصد قلبی او سوال نمی شود، یعنی بدون درنظر گرفتن نیتش حکم به کفر او داده می شود، چنانکه خداوند متعال درباره چند نفری که از روی شوخی کلمه کفر بر زبانشان جاری شد می فرماید : «وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ لَیَقُولُنَّ إِنَّمَا کُنَّا نَخُوضُ وَنَلْعَبُ قُلْ أَبِاللَّهِ وَآَیَاتِهِ وَرَسُولِهِ کُنْتُمْ تَسْتَهْزِئُونَ * لَا تَعْتَذِرُوا قَدْ کَفَرْتُمْ بَعْدَ إِیمَانِکُمْ» (توبه 65-66).
یعنی : « و اگر از آنها بپرسی (چرا این اعمال خلاف را انجام دادید؟!)، میگویند : «ما بازی و شوخی میکردیم!» بگو :« آیا خدا و آیات او و پیامبرش را مسخره میکردید؟!» (بگو: ) عذر خواهی نکنید (که بیهوده است؛ چرا که) شما پس از ایمان آوردن، کافر شدید!».
الله متعال در این آیه خبر داده که آنها بعد از ایمانشان کافر شدند، با وجود آنکه می گفتند : ما این سخنان را بدون داشتن اعتقاد (به آنها) گفتیم یعنی از روی مزاح و بازی بر زبان جاری کردیم.
ابن نُجَیم حنفی می گوید : «اگر کسی از روی مزاح و هزل گویی کلمه کفر بگوید در هر حال کافر گردد، و اعتقاد او (در این حکم) اعتباری ندارد» "البحر الرائق" (5/134).
نگاه کنید به کتاب : "نواقض الإیمان القولیة والعملیة" (ص95) .
و علامه ابن عثیمین می گوید : «اگر سخنی بگوید که انسان را از اسلام خارج کند، مثلا بگوید : او یهودی یا نصرانی یا مجوسی است (یعنی من اینگونه باشم) و یا از اسلام یا قرآن یا پیامبر علیه الصلاةُ والسلام بریء باشد (یعنی من اینگونه باشم) او (با این سخنان) کافر و مرتد می شود» "الشرح الممتع" (6/279) .
امر ارتداد بسیار خطیر است، تاجائیکه علماء اختلاف نظر دارند که اگر مرتد توبه کند آیا ثواب اعمال پیش از ارتدادش باقی خواهد ماند یا بکلی نابود می شود، ولی بر طبق نظریه صحیح هرگاه مرتد به سوی خدا توبه کند و بار دیگر با توبه و ندامت به اسلام داخل شود، در آنصورت اعمالی که قبل از ارتداد انجام داده صحیح اند و کافیست، ان شاء الله .
و حال که شما نادم و پشیمان هستید، امید داریم که الله متعال توبه شما را بپذیرد که او بسیار توبه پذیر است، و بایستی شهادتین بر زبان جاری کنید تا مجددا داخل اسلام شوید، و تا می توانید اعمال صالحه خود را بیشتر کنید و زبان خود را از آفات آن بپرهیزید، گاهی بنده خدا حرفی می‌زند که درباره آن فکر و دقّت نمی‌کند، ولی این حرف باعث می‌شود به دوزخ بلغزد و خشم و غضب الهی را مشمول حالش کند.
و اما کفاره ای بر شما نیست، بلکه کفاره تنها توبه و عزم بر عدم بازگشت به آنست.
از الله متعال مسئلت داریم توبه ما و شما را قبول کند و استقامت بر دین را نصیب ما و شما کند. آمین
منبع : سایت (الإسلام سؤال وجواب).
والله اعلم
وصلی الله علی نبینا محمد وعلی اله وصحبه وسلم
سایت جامع فتاوای اهل سنت و جماعت
IslamPP.Com
