زنی که یک دختر نابالغ دارد با مردی ازدواج می کند و با هم در یک خانه زندگی می کنند، بعد از مدتی کشف شد که شوهر آن زن با دخترش رابطه خشونت آمیز جنسی برقرار کرده، آن مرد این مسأله را انکار می کند و فرار کرده اما پزشک آنرا تایید کرده است، بعد از مدتی که دختر تحت معالجه بهبود می یابد او به این عمل شنیع اقرار می کند که شوهر مادرش با او بازی کرده، مادر دختر همچنان این قضیه را باور ندارد، آیا ازدواج آن مرد با این زن باطل است؟ و اگر باطل نشده است این زن چگونه از این مرد خلاص شود؟
الحمدلله،
بدون شک آنچه شوهر آن زن در حق این دختر کوچک انجام داده – اگر ثابت شود – جرم بزرگی است و مستحق رجم است، و دلیل بر آنست که این افراد پست چقدر از شرع خدا بدور اند و نشانگر ضعف ایمان آنهاست، و مثل این اتفاقات باید باعث هوشیاری بیشتر شود که مبادا نزدیکان همسر را نزد افراد ضعیف الایمان تنها گذاشت، حتی اگر کوچک و کم سن و سال باشند!
و اما در مورد سوال باید گفت :
مشخص است که برای یک مرد جایز نیست که بطور همزمان دو خواهر را در نکاح خود داشته باشد، و همچنین جایز نیست که بعد از عقد نکاح تا ابد با مادر همسرش ازدواج کند، و جایز نیست که بعد از عقد و دخول با دختر همسرش ازدواج کند.
حال سوال اینست : اگر مردی با خواهر یا مادر یا دختر همسرش زنا کند، آیا همسرش بر او حرام خواهد شد و باید او را طلاق دهد؟ و اگر آن مرد هنوز ازدواج نکرده باشد آیا برای او جایز است که با آن زن ازدواج کند که با مادر یا خواهر یا دخترش زنا کرده است؟
این مسئله مورد اختلاف علمای مذاهب است و سه رأی وارد شده است :
اول : جمهور علماء گفتند : زنش بر او حرام نخواهد شد، و این رأی ابن عباس رضی الله عنه و عروه و سعید بن مسیب و زهری و جمهور اهل علم است. البته بعضی از ابن عباس نقل کردند که او گفته زنش بر وی حرام می شود، اما ضعیف است و درست آنست که گفتیم.
حافظ ابن حجر رحمه الله گفته : «و دلیل جمهور اینست که : نکاح در شرع تنها بر عقد کردن زن اطلاق می شود، نه بمجرد استمتاع، و همچنین زنا نه مهریه دارد و نه عده و نه میراث، ابن عبدالبر گفته : اهل فتوی از سرزمینهای (اسلامی) اجماع دارند که ازدواج زانی با زنی که با او زنا کرده حرام نیست، پس نکاح مادر و دخترش جایز است».
دوم : ابراهیم نخعی و شعبی و ابوحنیفه و یاران او و احمد و اسحاق گفتند : اگر با زنی زنا کند، نکاح مادر و دختر آن زن در حق آن مرد حرام خواهد شد.
سوم : مذهب حنفی و یکی از اقوال شافعی اینست که : بمجرد لمس توأم با شهوت و یا نظر کردن به فرج مادر زنش، زنش بر او حرام خواهد شد.
قول راجح همان قول جمهور است، یعنی اگر مردی با مادر یا دختر یا خواهر همسرش مرتکب عمل فاحشه شود، زنش بر او حرام نخواهد شد، چه مرد با او ازدواج کرده باشد یا خیر، بنابراین آن مردی که به دختر همسرش تجاوز کرده – حتی اگر ثابت هم بشود – موجب ابطال ازدواج او با همسرش نخواهد شد.
امام بخاری در صحیح خود ( 5 / 1963 ) از ابن عباس رضی الله عنه روایت کرده که گفت : « إذا زنی بأخت امرأته : لم تحرم علیه امرأته». یعنی : «اگر مرد با خواهر همسرش زنا کند، زنش بر او حرام نخواهد شد».
و امام بیهقی نیز از ابن عباس نقل کرده که او درباره مردی که با مادر زنش نزدیکی کرده گفت : دو حرمت را خدشه وارد کرده، اما زنش بر او حرام نمی شود. حافظ ابن حجر این روایت بیهقی را صحیح دانسته است.
علامه ابن عثیمین در کتاب "الشرح الممتع" آورده : «مسأله : اگر مرد با زنی زنا کند، آیا اصل و فرع آن مرد بر زن حرام می شود؟ و آیا اصل و فرع آن زن بر مرد حرام می شود؟
جواب : حرام نمی شود؛ زیرا داخل در این آیه نمی شود که می فرماید : « حُرِّمَتْ عَلَیْکُمْ .. وَأُمَّهَاتُ نِسَائِکُمْ وَرَبَائِبُکُمُ اللَّاتِی فِی حُجُورِکُمْ مِنْ نِسَائِکُمُ اللَّاتِی دَخَلْتُمْ بِهِنَّ فَإِنْ لَمْ تَکُونُوا دَخَلْتُمْ بِهِنَّ فَلا جُنَاحَ عَلَیْکُمْ وَحَلائِلُ أَبْنَائِکُمُ » (نساء 23). یعنی : «حرام شده است بر شما.. مادران همسرانتان، و دختران همسرتان که در دامان شما پرورش یافتهاند از همسرانی که با آنها آمیزش جنسی داشتهاید - و چنانچه با آنها آمیزش جنسی نداشتهاید، (دختران آنها) برای شما مانعی ندارد- و (همچنین) همسرهای پسرانتان که از نسل شما هستند».
و زانیه (یعنی زنی که با او زنا کرده) داخل در این آیه نیست، پس اگر مردی با زنی زنا کرد، نمی گوئیم : این زن از همسرانش است، و نمی گوئیم : مادر این زنی که با او زنا کرده مادر همسرش است، بنابراین (ازدواج با اینها) حلال است، چون شامل این فرموده می شود : « وَأُحِلَّ لَکُمْ مَا وَرَاءَ ذَلِکُمْ » (نساء 24). یعنی : « اما زنان دیگر غیر از اینها (که گفته شد)، برای شما حلال است»» "الشرح الممتع" (5/179) .
خلاصه اینکه بر طبق قول صحیح؛ ازدواج آن مرد با همسرش باطل نشده، و زوجیت آنها پابرجاست، و اگر زن قصد طلاق دارد می تواند نزد قاضی شرع مراجعه کند و طلب فسخ نکاح کند، به دو سبب : اول : به دلیل فسق و فجور شوهر که مرتکب این عمل قبیح شده است، دوم : به دلیل غیابش و فرار از خانه، هر دو سبب می تواند دست آویزی برای طلب فسخ نکاح از قاضی شرع باشد، و "طلاق به دلیل ضرر" هم نامیده می شود، که رأی امام احمد و امام مالک نیز هست، و هر ضرری که سبب زیان رساندن به زن شود چه ضرر جسمی یا نفسی یا معنوی می تواند دلیلی برای تقاضای طلاق شود، مثلا شوهر بدون دلیل مشروعی همسرش را کتک زند، و یا همسرش را وادار به انجام فعل حرام یا ترک واجب کند، و یا اهل فسق و فجور باشد..
منبع : سایت (الإسلام سؤال وجواب).
والله اعلم
وصلی الله علی نبینا محمد وعلی اله وصحبه وسلم
سایت جامع فتاوای اهل سنت و جماعت
IslamPP.Com
