اگر زنی که شوهر دارد مرتکب زنا شود، آیا همچنان همسر شوهرش تلقی می شود و یا به سبب زنا عقد نکاحش باطل می شود؟
الحمدلله،
اگر زنی که شوهر دارد مرتکب زنا شود، عقد نکاح او با شوهرش الحمدلله، بمجرد ارتکاب به زنا- فسخ نمی شود، اما بر شوهرش لازمست او را امر و نصیحت کند، اگر توبه نکرد و بر این فاحشه اصرار ورزید پس او را طلاق دهد تا از ناموس و فرزندانش حفاظت کرده باشد.
امام ابن قدامه می گوید : «اگر زن با مردی زنا کند، و یا شوهر آن زن مرتکب زنا شود، نکاح آن دو فسخ نمی شود، چه (این زنا) قبل از دخول باشد یا بعد از آن، و این رأی عامه اهل علم از جمله مجاهد و عطاء و نخعی و ثوری و شافعی و اسحاق و اصحاب رأی است .. اما احمد مستحب دانسته که شوهر از زنش که زنا کرده جدا شود و گفته : نمی پسندم که همچون زنی را نگهدارد. زیرا مرد از ناموس خود امین نیست، و ممکن است بچه ای برایش بیاورد که از آن او نباشد... و باز احمد گفته : (اگر زن مرتکب زنا شد) شوهرش با او همبستر نشود تا آنکه سه حیض را پشت سر می گذارد ..
اما اولا آنست که همبستری را به بعد از یک حیض موکول کند» "المغنی" (9/565) با اختصار.
و در کتاب "کشاف القناع" (5/2) آمده : «اگر زنی قبل از دخول (شوهرش به او) و یا بعد از آن مرتکب زنا شود، و یا مرد قبل از دخول به همسرش یا بعد از آن مرتکب زنا شود، در هر حال نکاح بوسیله زنا فسخ نمی شود، زیرا زنا گناهی است که انسان را از اسلام خارج نمی کند مثل دزدی، اما (بر مرد است) که اگر زنش مرتکب زنا شد تا پاک شدنش با او جماع نکند».
و علامه شنقیطی می گوید : «کسی که با زنی ازدواج کند به این گمان که پاکدامن است، سپس زن مرتکب زنا شود درحالیکه تحت عصمت شوهرش است، بر طبق قول صحیح تر نکاح او فسخ نمی شود، و بر شوهر او حرام نیست که زن را نزد خود نگهدارد و بر نکاحش بماند، و کسانی که نکاح زن زناکار را ناجایز دانستند فرق گذاشتند بین نکاح چنین زنی با مداومت بر نکاح (زنی که گمان پاکدامنی از او داشته است).
به حدیث عمرو بن احوص جشمی رضی الله عنه استدلال کردند که او همراه رسول خدا صلی الله علیه وسلم در حجة الوداع بود، ایشان بعد حمد و ثنای الهی و پند و وعظ مردم فرمود : «أَلا واسْتَوْصوا بِالنِّساءِ خَیْرا، فَإِنَّمَا هُنَّ عَوانٍ عَنْدَکُمْ لَیْس تمْلکُونَ مِنْهُنَّ شَیْئاً غیْرَ ذلِکَ إِلاَّ أَنْ یأْتِینَ بِفَاحشةٍ مُبیِّنةٍ ، فإِنْ فَعلْنَ فَاهْجُروهُنَّ فی المضَاجع، واضْربُوهنَّ ضَرْباً غیْر مُبرِّح، فإِنْ أَطعنَکُمْ فَلا تبْغُوا عَلَیْهِنَّ سبیلا». یعنی : «آگاه باشید و در مورد زنان وصیت به خیر نمایید، زیرا آنها نزد شما اسیرند، شما از آنها هیچ چیزی را بجز استمتاع مالک نیستید، مگر اینکه عمل فحشای آشکاری مرتکب شدند. اگر چنین کردند همبستری با آنان را ترک کنید، و باز آنها را بزنید، زدنی که نه چندان سخت باشد. اگر فرمان شما بردند، بر آنها راهی را جستجو مکنید» ترمذی روایت کرده (1163) و گفته است: حدیث حسن صحیح است. شوکانی درباره این حدیث عمرو بن احوص گفته : ابن ماجه و ترمذی روایت کردند و ترمذی صحیح دانسته، و ابن عبدالبر در " الاستیعاب " در شرح حال عمرو بن احوص گفته : حدیث او درباره خطبه (وداع) صحیح است.
..
با توجه به این حدیث معلوم می شود که قول کسانی که معتقد به فسخ نکاح زانیه با شوهرش هستند بر خلاف تحقیق است، و علم نزد خداوند متعال است»" أضواء البیان " ( 6 / 82 ، 83).
منبع : سایت (الإسلام سؤال وجواب).
والله اعلم
وصلی الله علی نبینا محمد وعلی اله وصحبه وسلم
سایت جامع فتاوای اهل سنت و جماعت
IslamPP.Com
