::ISLAMPP.COM::     دانلود کل سایت بصورت آفلاین! کلیک کنید
 

نمايش فتاوى

 

فتاوى -->> -->>  فتواى انتخاب شده

مجازات کسی که زنا کند و بدون توبه بمیرد
شماره فتوى 8823

تعداد بازديد 6347

فرستادن به دوست 

 چاپ كردن

تاريخ اضافه 2013-12-16

 

اگر مسلمانی در زمان حیاتش مرتکب زنا یا گناه کبیره ای شود و توبه نکند و سپس فوت کند، آیا خدای متعال او را می بخشد؟ زیرا بعضی از افراد ساده لوح گناه می کنند به این امید که بعدا توبه می کنند اما اجل بدانها مهلت نمی دهد و قبل از توبه به دام مرگ می افتند.


الحمدلله،

بدون شک زنا یکی از گناهان بزرگ و قبیحی است که علاوه بر داشتن عقوبت اخروی موجب فساد در مجتمع بشری نیز خواهد شد، الله متعال می فرماید : «وَلَا تَقْرَبُوا الزِّنَا إِنَّهُ کَانَ فَاحِشَةً وَسَاءَ سَبِیلًا» (اسراء 32). یعنی : «و نزدیک زنا نشوید، که کار بسیار زشت، و بد راهی است».

عذاب زنان و مردان زناکار در برزخ این است که آنان را عریان در تنوری که دهانه اش تنگ و زیر آن وسیع و گشاد است می‌اندازند و بر آنان آتش می‌افروزند، پیامبر صلی الله علیه وسلم درباره مجازات زناکاران – آنگونه که در خواب دیدند – فرمود : «فَانْطَلَقْنَا إِلَی ثَقْبٍ مِثْلِ التَّنُّورِ أَعْلَاهُ ضَیِّقٌ وَأَسْفَلُهُ وَاسِعٌ یَتَوَقَّدُ تَحْتَهُ نَارًا فَإِذَا اقْتَرَبَ ارْتَفَعُوا حَتَّی کَادَ أَنْ یَخْرُجُوا فَإِذَا خَمَدَتْ رَجَعُوا فِیهَا وَفِیهَا رِجَالٌ وَنِسَاءٌ عُرَاةٌ فَقُلْتُ مَنْ هَذَا قَالَا .. وَالَّذِی رَأَیْتَهُ فِی الثَّقْبِ فَهُمُ الزُّنَاةُ » بخاری (1386).

یعنی : «کنار خندقی که مانند تنور بود، رسیدیم. دهانه آن، تنگ و داخلش بسیار وسیع بود. و در زیر آن، آتشی افروخته شده بود. عده ای از زنان و مردان لخت و برهنه در آن خندق، بودند. هنگامی که آتش زبانه می کشید، آنها بالا می آمدند بطوریکه نزدیک بود از دهانه خندق، بیرون بیایند. و هنگامی که آتش فروکش می کرد، داخل خندق فرو می رفتند. پرسیدم: این چیست؟ .. گفتند : کسانی که برهنه در تنور دیدی، زنا کاران بودند».

و از این هم شدیدتر و بدتر وضعیت شخصی است که با وجود سالخوردگی و نزدیک‌بودن به قبر و مهلتی که خداوند به او داده، به زناکاری ادامه دهد، از ابوهریره رضی الله عنه روایت شده که پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمودند: « ثَلَاثَةٌ لَا یُکَلِّمُهُمُ اللهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَلَا یُزَکِّیهِمْ - قَالَ أَبُو مُعَاوِیَةَ: وَلَا یَنْظُرُ إِلَیْهِمْ - وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ: شَیْخٌ زَانٍ، وَمَلِکٌ کَذَّابٌ، وَعَائِلٌ مُسْتَکْبِرٌ» مسلم (107).

«خداوند در روز قیامت با سه شخص سخن نمی‌گوید، و آنان را تزکیه نمی‌نماید، و با دیدة رحمت به آنان نمی‌نگرد، و عذاب دردناکی در انتظارشان است. (و آن سه شخص عبارتند از) پیرمرد زناکار و پادشاه دروغگو و فقیر متکبر».

پس آنکس که مرتکب این گناه بزرگ شده بایستی هرچه زودتر توبه کند و از تکرار آن خودداری نماید، و تمام راهها و اسبابی که به انجام آن منتهی می شود را بر خود سد و منع کند، از جمله اختلاط با زنان و نظر کردن به آنها و خلوت با نامحرم و ..

اگر توبه کرد، و از اعماق قلبش نادم شد و تصمیم بر ترک آن نمود و از انجام مجدد آن تنفر پیدا کرد و از خدای متعال طلب آمرزش و مغفرت نمود، امید است الله متعال توبه اش را بپذیرد و گناهان او را به حسنات تبدیل کند، آنگنه که خود وعده داده : «وَالَّذِینَ لا یَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَهاً آخَرَ وَلا یَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَلا یَزْنُونَ وَمَنْ یَفْعَلْ ذَلِکَ یَلْقَ أَثَاماً * یُضَاعَفْ لَهُ الْعَذَابُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَیَخْلُدْ فِیهِ مُهَاناً * إِلَّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلاً صَالِحاً فَأُولَئِکَ یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ وَکَانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِیماً» (فرقان 68-70).

یعنی : «و کسانی که معبود دیگری را با خداوند نمی‏خوانند؛ و انسانی را که خداوند خونش را حرام شمرده، جز بحق نمی‏کشند؛ و زنا نمی‏کنند؛ و هر کس چنین کند، مجازات سختی خواهد دید! عذاب او در قیامت مضاعف می‏گردد، و همیشه با خواری در آن خواهد ماند! مگر کسانی که توبه کنند و ایمان آورند و عمل صالح انجام دهند، که خداوند گناهان آنان را به حسنات مبدّل می‏کند؛ و خداوند همواره آمرزنده و مهربان بوده است».

اما اگر زناکار بدون توبه از دنیا رفت، حساب او با خداست؛ اگر خواست او را به سبب گناهانش مجازات کرده و عذاب می دهد، و اگر خواست به فضل و کرم خیش بر او منت نهاده و از او گذشت می کند.

اصولا این عقیده اهل سنت و جماعت در خصوص تمامی گناهان کبیره است، یعنی صاحب کبیره حسابش با خداست و نمی توان بطور معین حکم به جهنمی بودن یک فرد گناهکار بدهیم، هرچند بطور عام می گوئیم : سزای گناهکاران جهنم است، به میزان گناهش ..

با این وجود؛ این دلیل بر نادانی و حماقت است اگر کسی عذاب و عقاب خداوندی را سهل و سبک بشمارد، و به امید اینکه خدا گناهش را می بخشد اقدام به گناه کند، و یا توبه اش را به تاخیر اندازد، از کجا می داند شاید الله متعال مرگ ناگهانی بر او تقدیر کند و یا در قیامت از گناهش چشم پوشی نکرد و بخاطر آن وی را عذاب داد، و براستی که یک لحظه عذاب اخروی قابل قیاس با عذاب یک عمر دنیا نیست..

از انس رضی الله عنه روایت شده است که پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمودند : «یُؤْتَی بَأَنْعَمِ أَهْلِ الدُّنْیَا مِن أَهْلِ النَّارِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ، فَیُصْبَغُ فی النَّارِ صَبْغَةً ثُمَّ یُقَالُ: یا ابْنَ آدَمَ! هََلْ رَأَیْتَ خیراً قَطُّ؟ هَلْ مَرَّ بِکَ نَعیمٌ قَطُّ؟ فَیَقُولُ: لاَ واللَّه یارَبِّ. وَیُؤْتی بأَشَدِّ النَّاسِ بُؤْساً فی الدُّنْیَا مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ فَیُصْبَغُ صَبْغَةً فی الجَنَّةِ، فَیُقَالُ لَهُ: یا ابْنَ آدَمَ! هَلْ رَأَیْتَ بُؤْساً قَطُّ؟ هَلْ مَرَّ بِکَ شِدَّةٌ قَطُّ؟ فیقولُ: لاَ، وَاللَّهِ، مَا مَرَّ بِی بُؤْسٌ قَطُّ، وَلا رَأَیْتُ شِدَّةً قَطُّ» مسلم (2807).

یعنی : «روز قیامت آسوده ترین مردم اهل دنیا که مستحق دوزخ شده آورده و یک مرتبه در آتش فرو برده می‌شود، آن‌گاه به او گفته می‌شود: آیا هرگز خوشی و خیری دیده‌ای؟ آیا هرگز نعمتی به تو رسیده است؟ او می‌گوید: به خدا سوگند، خیر، پروردگارا! آنگاه کسی آورده می شود که از همه بیشتر رنج و زحمت دیده، ولی مستحق بهشت شده است، و به بهشت برده می‌شود، آن‌گاه به او گفته می‌شود: آیا هرگز ناراحتی و فقری دیده‌ای؟ آیا هرگز بر تو سختی‌ای گذشته است؟ او جواب می‌دهد: خیر، به‌خدا سوگند، هرگز فقری ندیده‌ام، هرگز ناراحتی و سختی نکشیده‌ام».

کسی که به گناه کبیره مبتلا می شود و بجای توبه و ترک آن، بر گناه خود اصرار می ورزد، باید بترسد که محبت طاعت خداوند و کراهیت گناه و معصیت از قلبش زدوده شود، و نور ایمان در قلب او کم سو و ضعیف گردد، و روز به روز از خدا دور و دورتر گردد و سرانجام او سوء خاتمه باشد، و سلف صالح ما فرمودند : معاصی پیک و قاصد کفر است، و جز انسان غافل و احمق عذاب اخروی را سبک نمی شمارد.

امام سفیان بن عیینه رحمه الله، وقتی از ایشان درباره ایمان سوال شد، فرمودند : «ایمان قول و عمل است، زیاد و کم می شود، آنچه خدا بخواهد زیاد گردد، و یا کم می شود تا جائیکه چیزی از آن نمی ماند». الشریعة للآجری (1/218) ، الإیمان للعدنی (94) ، السنة للخلال (3/583) .

پس چه کسی می تواند تضمین کند که الله متعال ایمان صاحب کبیره را حفئ کنی و او را بر ایمان بمیراند، یعنی درحالی بمیرد که در قلبش ایمانی نمانده باشد.

منبع : سایت (الإسلام سؤال وجواب).

 

والله اعلم

وصلی الله علی نبینا محمد وعلی اله وصحبه وسلم

سایت جامع فتاوای اهل سنت و جماعت

IslamPP.Com