نزدیک یک سال است که شوهرم با زن بیگانه ای رابطه دارد و مرتکب زنا شدند، و الان آن زن بیگانه از او حامله شده، همزمان من نیز باردارم، آیا شوهرم را ترک کنم یا با او بمانم؟ آن زن بیگانه معتاد است و می دانم که بعد از وضع حمل بچه را تحویل شوهرم می دهد و او نیز بچه را به من می دهد تا مسئول پرورش او باشم، آیا چنین کاری بر من لازمست؟
الحمدلله،
بدون شک هر مسلمانی می داند که زنا حرام و گناه کبیره است، و گناه انسان ازدواج کرده بیشتر هم هست، پس کسی که مرتکب آن شده بایستی بدون درنگ توبه کند و از تکرار آن خودداری نماید، قبل از آنکه اجل سرزده به سراغش آید.
هرگاه براش ما ثابت گشت که شوهرتان مرتکب زنا می شود، در وحله او برشماست که او را بخاطر الله نصیحت و اندرز دهید، و مجازات زناکاران را به وی متذکر شوید، و از او بخواهید که هرچه زودتر از رابطه حرام و نامشروعش با آن زن بیگانه دست بکشد، و به توبه ترغیبش کنید، و او را به مغفرت الهی امیدوار کنید که او تعالی بسیار توبه پذیر و غفار است.
اگر زنی با مرد پاکدامنی ازدواج کرد ولی بعد از ازدواج شوهرش در دام زنا افتاد، عقد نکاح آنها فسخ نمی شود، اما این بدان معنا نیست که همسرش او را برای همیشه بعنوان شوهرش بپذیرد، اگر قرار باشد مرد از فاحشه و زنا دست نکشد و توبه ننماید، در آنصورت بر همسر است که از ادامه زندگی با او انصراف دهد، برای همین به شما خواهر گرامی می گوئیم : اگر شوهر شما از آن عمل توبه نکرد و باز ناستاد، شما نیز رابطه زناشویی خود را با وی ادامه ندهید، و از طریق طلاق یا خلع از او جدا شوید.
و بدانید که استمرار و مداومت مرد خانواده بر زنا آثار سوئی بر کل خانواده خواهد گذاشت، هم از جهت اخلاقی و رفتاری و هم از جهت بهداشت و سلامت خانواده، پس اگر از انجام معصیتش توبه نکرد شما نیز با وی نمانید.
و اما از آنجائیکه شما در یک کشور غیر مسلمان زندگی می کنید و قانون آنجا بدینصورت است که ولد الزنا را به زانی ملحق می کنند و او را ملزم به مراقبت و تامین نفقه اش می کنند، در این حال شرعا بر شما لازم نیست که از آن بچه نگهداری کنید و یا به وی شیر دهید، مگر آنکه داوطلبانه و از روی رضا و خشنودی این مسئولیت را بپذیرید.
امام ابن قدامه می گوید : «شوهر حق ندارد زنش را مجبور کند که بچه وی را از دیگر زنش شیر دهد، و یا او را مجبور به خدمت و مراقبت کند» " المغنی " ( 9 / 313 ) .
امام نووی می گوید : «خدمت زن به شوهرش یا فرزندان شوهرش اگر از روی رضا باشد جایز است، اما اگر با رضای خاطر نباشد (اجبار او) جایز نیست» " شرح مسلم " ( 5 / 203 ) .
بطور خلاصه : اگر شوهر شما توبه نکرد و این معصیت را ترک ننمود؛ از او جدا شوید، اما اگر توبه کرد و احساس کردید که از کرده خود پشیمان است و قصد اصلاح دارد، ایرادی ندارد که با او بمانید، و توصیه می کنیم که مسئولیت و مراقبت آن بچه را هم برعهده بگیرید، امید است الله متعال شما را ماجور گرداند، و شاید که وجود شما موجب اصلاح حال آن بچه شود و این بهتر از آنست که حضانت وی را برای کفار رها کنید..
منبع : سایت (الإسلام سؤال وجواب).
والله اعلم
وصلی الله علی نبینا محمد وعلی اله وصحبه وسلم
سایت جامع فتاوای اهل سنت و جماعت
IslamPP.Com
