بعضی از جوانان را می بینیم که موی سر خود را بلند می گذارند و مدعی هستند که از سنت است، این درحالیست دیگر سنتها که ثابت هستند و اختلافی در مورد استحباب یا واجب بودنشان نیست را رعایت نمی کنند، آیا دراز کردن موی سر سنت است؟ و کسی که چنین کند اجر می برد؟
الحمدلله،
دراز کردن موی سر سنت نیست که شخص بخاطر آن ثواب ببرد، چرا که این کار جزو عادات است، پیامبر صلی الله علیه وسلم هم موی سرش را بلند گذاشته و هم کوتاه کرده، و نفرمود که بلند گذاشتن آن اجر دارد یا تراشیدنش گناه است، بجز اینکه دستور به اکرام آن نموده است، چنانکه فرمودند : «مَن کان له شعر فلیکرمه» السلسله الصحیحه (500).
یعنی : «کسی که موی سر دارد باید به آن رسیدگی کند».
علامه ابن عثیمین در این باره می گوید : «دراز گذاشتن موی سر ایرادی ندارد، پیامبر صلی الله علیه وسلم موی سرش گاهی تا نزدیک شانه هایش می رسید، پس اصل اینست که دراز گذاشتن موی سر بلامانع است. اما با این وجود این امر بستگی به عرف و عادت (مردم) هم دارد، هرگاه عرف و عادت مردم (منطقه ای) بر آن استوار باشد که کسی جز افرادی معین - که از عرف و عادت مردمان (خود) روی برتافتند – موی سر خود را بلند نمی گذارد، در آنصورت برای افراد بامروئت شایسته نیست موی سر خود را بلند بگذارند، چرا که در عرف و عادت مردمان (آنجا) جز افراد مادون و فرمایه چنین نمی کند!
پس مسأله دراز گذاشتن موی سر مردان جزو امورات مباحی است که به عرف و عادات مردم رابطه دارد؛ هرگاه بلند گذاشتن مو در بین عامه مردم از افراد شریف تا فرومایه متعارف بود، پس ایرادی بر آن نیست، اما اگر جز افراد فرومایه موی خود را بلند نمی گذاشتند؛ در آنصورت برای انسانهای باشخصیت و محترم شایسته نیست (که از این افراد تقلید کنند و) موی سر خود را بلند بگذارند، و این (سخن ما) با این (توجیه) که پیامبر صلی الله علیه وسلم – که باشرف ترین مردم بود – موی سرش را بلند می کرد قابل رد کردن نیست، زیرا ما این مسأله یعنی بلند گذاشتن موی سرا را از باب سنت و تعبد نمی دانیم، بلکه از باب پیروی از عرف و عادت است».
"فتاوی نور علی الدرب" .
امام ابن عبد البر متوفی سال 465 قمری در کتاب "التمهید لما فی الموطأ من المعانی والأسانید" می گوید : «در عصر ما (اواخر قرن چهارم و نیمه اول قرن پنجم) اینگونه شده که جز سربازان موی خود را بلند نمی گذارند، درحالیکه اهل تقوا و حیاء و علم موی خود را کوتاه می کنند (بلند نمی گذارند) تا آنجا که نشانه ای از نشانه های آنها شده است و از آنسو بلند گذاشتن مو نیز علامت سفهاء گشته است! و از پیامبر صلی الله علیه وسلم روایت شده که فرمود : « مَنْ تَشَبَّهَ بِقَوْمٍ فَهُوَ مِنْهُمْ ». یعنی : «کسی که خود را با قومی مشابهت کند، پس او از همانهاست». (در تفسیر این حدیث) گفته شده : یعنی کسی که در افعالشان خود را شبیه آنان کند، و گفته شده : کسی که در هیئت و شکل خود را شبیه آنان کند، و این یعنی باید از راه و روش صالحین پیروی کنیم بر هر حالی که باشند، (دراز گذاشتن) مو یا تراشیدن آن در روز قیامت سودی نمی رساند، و مجازات و پاداش بستگی به نیات و اعمال آدمی دارد، چه بسا کسی که موی سرش را تراشیده از دیگری که مویش را رها کرده بهتر باشد، و بلعکس». "التمهید" (6/80).
به فتوای (1423) و (7911) نیز مراجعه کنید.
منبع : سایت (الإسلام سؤال وجواب).
والله اعلم
وصلی الله علی نبینا محمد وعلی اله وصحبه وسلم
سایت جامع فتاوای اهل سنت و جماعت
IslamPP.Com
