غلو و زياده روي در دین غلو به معني زياده روي در مدح يا ذم چيزي كه مستحق آن نيست، مي باشد. و درشرع منظور تجاوز از حدودي است كه شريعت براي بندگانش در عقيده يا عبادت قرار داده است. حكم آن: غلو کردن حرام است. نصوص بر نهي و برحذر بودن از آن آمده است و بيان مي دارد كه سرانجام بد براي اهل آن در حال و آينده مي باشد. الله تعالي مي فرمايد:{يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لَا تَغْلُوا فِي دِينِكُمْ وَلَا تَقُولُوا عَلَي اللَّهِ إِلَّا الْحَقَّ} ( نساء 171)«اي اهل كتاب در دينتان غلو نكنيد و بر خداوند جز حق نگوييد». و مي فرمايد:{قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لَا تَغْلُوا فِي دِينِكُمْ غَيْرَ الْحَقِّ وَلَا تَتَّبِعُوا أَهْوَاءَ قَوْمٍ قَدْ ضَلُّوا مِنْ قَبْلُ وَأَضَلُّوا كَثِيرًا وَضَلُّوا عَنْ سَوَاءِ السَّبِيلِ}(مائده 77) «بگو اي اهل كتاب در دينتان به ناحق غلو و زياده روي نكنيد و به دنبال هوا و آرزوي دسته اي كه پيش از اين گمراه شدند و بسياري را گمراه كردند و از راه راست منحرف شدند نرويد.» از ابن عباسب روايت است كه رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمودند: «إِيَّاكُمْ وَالْغُلُوَّ فِي الدِّينِ فَإِنَّمَا أَهْلَكَ مَنْ كَانَ قَبْلَكُمْ الْغُلُوُّ فِي الدِّينِ»«از زياده روي و تجاوز از حد پرهيز نماييد زيرا كساني كه قبل از شما بودند به وسيله زياده روي در دين نابود شدند». مسند (1 / 347) ، و مستدرك (1 / 638) . از ابن مسعود رضی الله عنه روايت است كه رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمودند:«هَلَكَ الْمُتَنَطِّعُونَ قَالَهَا ثَلَاثًا» «سه بار فرمودند: متجاوزين از حد نابود شوند». مسلم (2670) از عمر بن خطاب رضی الله عنه روايت است كه رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمودند:«لَا تُطْرُونِي كَمَا أَطْرَتْ النَّصَارَى ابْنَ مَرْيَمَ فَإِنَّمَا أَنَاعَبْدُ اللَّهِ وَرَسُولُهُ»«در حق من آنگونه كه نصاري در حق عيسي بن مريم افراط كردند، افراط ننماييد. جز اين نيست كه من بنده و رسول خداوند هستم». بخاري (3445). مراد از اين حديث اين است كه در مدح من همانگونه كه نصاري در مدح عيسي كه او را تا حد ربوبيت و الوهيت بالا بردند زياده روي نكنيد و من تنها بنده خدا هستم پس مرا به آنچه پروردگارم مرا به آن وصف نموده، توصيف كنيد و بگوييد: بنده و رسول خدا. پس گمراه از مخالفت امر او و مرتكب شدن در آنچه از آن نهي نموده پرهيز نمي كند و آن را با بزرگترين نقض كننده، نقض مي‌نمايند كه آن غلو كردن در تمجيد و تمديح اوست و براي او آنچه را كه نصاري در حق عيسي يا نزديك به آن ادعا كردند، ادعا نمودند. از او درخواست بخشش گناهان و گشايش در سختي، شفاي مريضي ها و چيزهاي ديگر كه تنها مختص به الله تعالي است و شريكي براي او نيست نمودند و همه اينها به خاطر غلو و زياده روي در دين است. متاسفانه بعضی از فرقه های منحرف منتسب به اسلام نیز مدام در حال افراط و زیاده روی در حق اولیاء الله هستند تا جاییکه این غلو کردن آنها به جایی می رسد که دچار شرک می شوند. در حالیکه اهل سنت و جماعت نه افراط می کند و نه تفریط؛ بعبارتی نه در حق کسی که شایسته ی مدح است جفا می کند، و نه در حق کسی که شایسته است غلو و زیاده روی می کند، نه تفریط و تنقیص شخصیت و جایگاه مومنان را جایز می دانند و نه افراط و زیاده روی در مورد جایگاه آنها را روا می داند، و این همان منهج وسط و اعتدال است که هر مسلمانی باید آنگونه باشد. اهل سنت و جماعت در حق اصحاب رضی الله عنهم افراط نمی کند، و به آنها صفات خدایی نمی دهند و بلکه آنها را در جایگاه واقیشان قرار می دهد، و بر خلاف اهل بدعت، نسبت به اهل بیت رضی الله عنهم غلو و زیاده روی نمی کنند بلکه آنها را در مکانی که شایسته ی آنهاست قرار می دهند و دوست داشتن اهل بیت را مانند دوستی صحابه واجب می دانند. | 
